In een vorige blog schreef ik over een klassieke stammenstrijd tussen projectmanagers en verandermanagers. In een daarop volgende blog voerde ik nog meer strijdende stammen ten tonele. Nu stuitten wij onlangs op nog een partij in de arena: de ‘implementators’. Als je bekijkt wat implementatie volgens de nieuwe stam van de ‘implementatie-experts’ behelst, dan kun je ons inziens niet anders dan tot de conclusie komen dan dat dit in principe gaat om projectmanagement. Alleen wordt het woord project in het taalgebruik van de wereld van de implementatie vermeden; bijna angstvallig lijkt het. Als reden daarvoor wordt door sommigen aangevoerd dat “het niet haalbaar [is] om met alleen een vastomlijnd project of programma te zorgen dat de implementatie in bepaalde tijdsduur tot stand komt.” Implementatie zou zelfs nooit ophouden. Maar hebben we het dan niet eigenlijk over continue verbeteren (zie Lean) of kwaliteitsverbetering (zie PDCA of PDSA) in plaats van over implementatie? Implementatie betekent toch letterlijk ‘iets nieuws invoeren’? En hoe kun je dat nauw beter doen dan door middel van een project of programma?

Hoe dan ook, het interessante van iets een implementatie noemen is dat het soms heel handig is om iets geen project te noemen. In sommige contexten en situaties is het simpelweg tactisch om te spreken van een implementatie. Bijvoorbeeld daar waar een smet ligt op projecten ligt omdat die de reputatie hebben altijd uit de lopen, teveel te kosten en niets bruikbaars op de leveren. Een groot nadeel van de woorden project en projectmanagement vermijden is echter dat degenen die opgroeien in de school van de implementatie zich niet beseffen dat ze in de leer van het projectmanagement (en aanverwante disciplines zoals verandermanagement, agile en lean) allerlei handige methoden en technieken kunnen vinden. Als die eenvoudigweg worden afgedaan omdat dat projectmanagement is en geen implementatie, dan laat men onterecht een geweldig arsenaal aan hulpmiddelen links liggen. Een ander nadeel is dat een organisatie door de ‘implementatie mist’ kan vergeten dat ze ook nog op strategisch niveau iets in moet regelen, nl. (project)portfoliomanagement. Daarnaast rijst het reële gevaar dat project- en programmamanagers implementatie niet langer als een cruciaal onderdeel van hun projecten en programma’s zouden kunnen gaan zien. Waar doen zij het dan nog voor?

Wat ons betreft mag je jezelf best wel implementatie-expert of iets dergelijks noemen. Ook is er niets mis mee om je project- of programmaplan het stempel van een implementatieplan mee te geven. Als je je maar terdege beseft dat je in de kern gewoon aan project- of programmamanagement doet.