Literatuur op het gebied van specifiek projectmanagement in de zorg is schaars. Een aardig boek is echter ‘Project Management for Healthcare’ van David Shirley (2020, tweede druk). Dat boek is gebaseerd op 16 jaar ervaring met het doceren van projectmanagement aan zorgprofessionals via (Amerikaanse) universiteiten en in ziekenhuizen. 

Shirley gaat niet diep in op de vraag waarin projectmanagement in de zorg verschilt van andere omgevingen. Zijn uitgangspunt is dat elke sector met dezelfde uitdagingen kampt, maar dat tegelijkertijd elke sector ook wel zijn eigen unieke uitdagingen kent. Een groot verschil dat hij aanstipt is dat in de zorg het menselijke element veel groter dan elders opdoemt. Een ander belangrijk verschil, dat Shirley benoemt, is dat professionals in de zorg over andere vaardigheden beschikken. Hij schrijft daaromtrent: “health care professionals already have the people skills required to be good project managers”. Shirley acht de zogenaamde zachte vaardigheden benodigd voor projectmanagement bij zorgprofessionals, bijna van nature, doorgaans al sterker ontwikkeld dan die van bijvoorbeeld ICT-professionals. Wij gaan daar nu verder niets van vinden anders dan dat hij ergens wel gelijk heeft, maar dat dit zeker niet geldt voor hele volksstammen zorgprofessionals die soms ook niet over meer menselijk tact beschikken dan automonteurs (met alle respect voor automonteurs, maar iedereen begrijpt wel wat / wie we bedoelen). We hebben als thema van het Projectmanagement in de Zorg congres dit jaar niet voor niets ‘keiharde zachte vaardigheden’ gekozen. Op dat gebied is niemand ooit uitgeleerd.

Hoe dan ook, terug naar het boek. De rest van het boek is eigenlijk weinig verrassend en gaat gewoon over projectmanagement en niet specifiek over projectmanagement in de zorg. Dat hindert niet als je op zoek bent naar een boek over projectmanagement, want dan is dit boek gewoon een goed (maar beetje droog) basisboek over projectmanagement. Vrijwel de hele kern komt aan bod: planning, budgettering, organisatie, communicatie, etc. Het is daardoor prima te gebruiken als introductie in het vak en biedt naast theorie ook voldoende handvatten om praktisch direct mee aan de slag te gaan. Soms wordt het wel heel theoretisch, want wij komen in de zorg maar weinig tot niet tegen dat heel nauwkeurig het kritieke pad wordt berekend of dat aan ‘earned valua analysis’ wordt gedaan. Maar dat kan aan ons liggen. Soms wordt het boek ook wel weer heel praktisch, bijvoorbeeld met de beschrijving van een brainstormtechniek.

Opvallend in dit boek over projectmanagement in de zorg is een hoofdstuk over ‘Green IT’. Natuurlijk zijn ‘sustainability en green efforts’ ook in de zorg(projecten) belangrijk en moet daar veel meer aandacht voor zijn. Daarover schrijven in een boek over projectmanagement is echter niet heel voor de hand liggend. De aap komt uit de mouw wanneer we lezen dat de ondertussen gepensioneerde auteur ook colleges ‘Green IT’ gaf. Omdat Shirley ondertussen met pensioen is, vergeven wij hem ook dat hij maar heel summier ingaat op agile project management en in het schamele hoofdstuk daarover zelfs ook nog even in (maar) één paragraaf lean behandelt.

Dit boek biedt voldoende basis aan iedereen die een introductie in en een licht naslagwerk voor projectmanagement zoekt. Mensen, die verder willen met specifiek projectmanagement in de zorg, die moeten verder zoeken. Wij zoeken mee, dus verwacht meer reviews. En vindt wel alvast allerlei verdieping in blogs, nieuwsbrieven en artikelen op de website van stichting Projectmanagement in de Zorg. En heb tot slot nog even geduld, want wij werken nog wel een tijdje aan ons boek over projectmanagement in de zorg.